Pomocn(icz)e czasowniki

Ich nazwa wskazuje, że czasowniki pomocnicze mają nam pomagać. Pytanie brzmi, jak?

Czasowniki pomocnicze poznajemy już na bardzo wczesnym etapie nauki języka angielskiego. To słowa takie jak “be”, “have” i “do”. Pomagają nam tworzyć czasy, strony (bierna i czynna), zdania twierdzące, pytające i przeczące. Jak widać, są bardzo wszechstronne. To jednocześnie sprawia, że ich prawidłowe używanie czasami bywa kłopotliwe.

Na początek należy wyjaśnić jedną bardzo ważną rzecz. Czasowniki pomocnicze są jednocześnie czasownikami głównymi. Czasowniki główne to na przykład: “buy” - “kupić” i “sell” - “sprzedać”. Mają one konkretne znaczenie. Spójrzmy na poniższe zdanie:

• I have a nice office - Mam ładne biuro

Tutaj słowo “have” oznacza po prostu “mieć”. Kolejny przykład to:

• She is the employee of the month - Ona jest pracownikiem miesiąca

W tym przypadku słowo “be” oznacza “być”. Widzimy też, że zostało ono odmienione przez osobę (“ona jest”, a nie “ona być”). 

Kiedy “be”, “have” i “do” działają jako czasowniki pomocnicze, tracą swoje znaczenie. Innymi słowy, nie znaczą nic. Z naszej polskiej perspektywy to może wydawać się abstrakcyjne, ale jeśli odstawimy na bok to co wiemy o języku polskim, to okaże się, że nie jest aż tak źle.

• Do you work with John? - Czy pracujesz z Janem?

W powyższym zdaniu widzimy jaką rolę przyjęło słowo “do”. Pomogło nam stworzyć pytanie. Natomiast znaczenie niesie słowo “work”, czyli czasownik główny.

• I have just finished the job - Właśnie skończyłem robotę

Tutaj słowo “have” pomogło nam stworzyć właściwy czas gramatyczny (Present Perfect). Jak już wspomnieliśmy wcześniej, nie niesie ono żadnego znaczenia. “Finished” jest czasownikiem głównym, które nadaje zdaniu sens.

Dlaczego czasowniki pomocnicze są używane do tworzenia pytań? Ponieważ czasowniki główne nie mogą robić tego same. Osoby początkujące uczą się, że aby stworzyć pytanie w języku angielskim trzeba zamienić czasownik “be” i podmiot miejscami np:

• She is hungry > Is she hungry?

Taki zabieg działa właśnie dlatego, że czasownik “be” jest też czasownikiem pomocniczym. Rzućmy okiem na taki przykład:

• They start work at 9:00 > Start they work a 9:00?

Tak postawione pytanie jest błędne, ponieważ słowo “start” jest wyłącznie czasownikiem głównym. Nie może tworzyć pytań. Powinniśmy powiedzieć:

• They start work at 9:00 > Do they start work at 9:00?

Wygląda sensownie, prawda? To jednak nie koniec. Czymś co budzi powszechne zdziwienie są zdania takie jak na przykład:

• What do you do in the morning? - Co robisz rano?

• She had had a very bad night before her job interview - Miała ciężką noc przed rozmową kwalifikacyjną

Pozornie wydają się błędne. “Had had”? Co to ma być!? W podanych przykładach zarówno "had" (czas przeszły od “have”) jak i “do” spełniają funkcje czasowników pomocniczych i głównych.

Podsumowując, czasowniki “be”, “have” i “do” mogą funkcjonować na dwa sposoby, jako czasowniki główne oznaczające odpowiednio “być”, “mieć” i “robić”, oraz czasowniki pomocnicze służące do tworzenia różnych form gramatycznych. Ich opanowanie tak naprawdę nie jest trudne, ale konieczne do prawidłowego budowania znakomitej większości zdań w języku angielskim.

Zapraszamy na nasz fanpage, gdzie możesz zaproponować temat na kolejny artykuł. Nie zapomnij też sprawdzić jakie kursy możemy zaproponować Twojej firmie.